6 mrt 2009

Crisis: het regent gotspen!

Voor wie de definitie niet kent: een gotspe is wanneer je op de stoep van je buurman schijt, aanbelt en hem uitscheldt wegens het ontbreken van wc-papier naast de voordeurbel. Of wanneer je je ouders hebt vermoord en dan de rechter om clementie vraagt vanwege het feit dat je wees bent. Of Maxima die de armen vertelt hoe ze met geld om moeten gaan. Allemaal: gotspen van mensen zonder introspectief vermogen.

Een gotspe ontstaat ook wanneer mensen opeens overal verstand van hebben. Of nog erger: volk dat altijd alles van te voren heeft zien aankomen. Minkukel (hedendaags voor min ister) Bos: waar was hij in het voorjaar van 2008 om ons te waarschuwen als beleggers en ons aan te raden onze portefeuilles af te bouwen of op zijn minst met puts af te dekken? Nu hij driftig op onze stoep heeft gescheten gaat ie ons verwijten dat we niet voor wc papier zorgen! Eerst was ik aandeelhouder ABN Amro. Financials horen in een goed gespreide pensioenportefeuille nietwaar? Dus toen Kawouter Plop het goed vond dat de zaak werd verkwanseld aan een paar Belgen, Schotten en andere zakkenvullers bleef ik trouw en zette als enige sukkel mijn bezit om in Fortissen…

Toen griste Plop het tafelzilver van tafel en kwam met triomfgrijns op het journaal verhalen dat hij de gezonde delen had gered. ABN-Amro was nu van de staat. Eerst was het (deels) van mij, maar nu niet meer. Ik voelde me dubbel bestolen: zowel als aandeelhouder als belastingbetaler betaal ik gewoon mee aan het ordinaire ‘self-fulfillment’ van minkukel Bos. De staat in vol ornaat als gewone dief. De Romeinen wisten het al: Mundus Fuld decipi, de wereld wil bedrogen worden. En vervolgens kiezen we hem als Redder des Vaderlands tot Pollewop van het jaar. We zijn collectief stapel mesjogge en gaan braaf wc papier halen voor de gotspezwerver aan onze voordeur. Is er een psychiater in de zaal?

“Ja, maar”, zeggen vrienden van me, “als de hut failliet was gegaan dan was je als aandeelhouder ook je geld kwijt geweest”. Klopt. Maar, Edelachtbare, dan was er wel een curator gekomen en had de rechter zich ermee bemoeid vóór dat er irreversibele vervreemdingen hadden plaatsgevonden. Dan was het laatste sprankje hoop dat ik nog had op een fatsoenlijke rechtsorde in tact gebleven. Nu ben ik overstag: we leven in een bananenmonarchie. Was het een republiek dan waren de bananen wellicht nog te vreten geweest… De familie van Oranje heeft ministers als Dienaar van de Kroon en laat ons door die minkukels bestelen! En – zo laat draaikont Bos ons weten – als ie straks mijn vroegere bezit met winst gaat verkopen dan word ik weer blij. Sinds wanneer komt een dief ermee weg als hij je besteelt, het gestolene met winst verkoopt en de winst onder de armen verdeelt? De minister is knettergek en wij nog gekker want we aanbidden Hem en denken dat hij de reïncarnatie van Robin Hood is. We willen liever niet zien hoe het biefstuksocialisme regeert.

We denken dat het CDA de dominee uithangt en ons mores leert. “Geen gapjes oof de maasteit maak, fint minfonwijs niegoe” brabbelt JP in zijn eigen geheimtaal ons toe. Maar het is niet alleen het CDA! Kok hief het wijsvingertje over “exhibitionistische zelfverrijkking”. Kan hij nu met een aangename klauw commissariaten op zak en een inkomen ver boven de Bakkellendenorm mij uitleggen waar dat exhibitionisme precies begint? Bij een wachtgeld van tonnen per jaar en vier jaar zonder sollicitatieplicht gevolgd door drie ton ‘commissaris vergoeding’?

De crisis biedt geweldige kansen. Opeens heeft iedereen overal verstand van en mag elk keeshondje over alles zijn/haar plasje doen. Zo heeft Agnes Kant opeens verstand van de waardering van grote uiterst complexe ondernemingen. Weet Ella alles van onroerend goed financieringen. Heeft Femke ook een bel op haar fiets. Is Alexander niet alleen het liefste, maar ook het knapste jongetje van de Pettenflet. JP heeft doorgeleerd voor theaterwetenschappen en weet waar de grenzen van de humor zijn bereikt. Jackie kan in haar eentje de wereldeconomie aanzwengelen door spaarlampen in te draaien. En Ronald doet essentieel en fundamenteel onderzoek naar de poolkappen, daarin bijgestaan door promovenda Maxima, die opeens ook alles van mariene biologie weet. Maxime (wie noemt zijn kind in godsnaam zo?) waarschuwt China voor het laatst en geeft Hilary een zesje. Koenders heeft ook al een onderwijsbevoegdheid...

Er is veel “Ueberkennis” in Den Haag – je moet er alleen oog voor hebben. Dan zie je de gotspen voor het oprapen in de buurt van het parlement. Dat is Latijn voor ‘Babbelhuis’. Er zitten 150 baantjesjagende babbelaars voor een zeer vet jaarsalaris en die mogen ook nog zelf besluiten over hun salarisverhoging. Kom daar eens om in het gewone bedrijfsleven! Functies zijn volkomen inwisselbaar. De ene dag weet je alles van de uiterst complexe wereld die Landbouw heet en de volgende dag ben je minister van Sport om je carriere glansrijk af te sluiten als Minister van Kleding met verstand van complexe verkeersvraagstukken. Alles kan in Den Haag: Reaal regelt het allemaal! En anders nationaliseren we die verzekeraar ook.

En Geert? Die houdt zich, omringd door beren, bezig met de Hypocratie terwijl Rita in haar eentje het fileprobleem oplost. Het is zoals Herakleitos reeds zei: Democratie is voor de dommen.

(Deze werd ook gepubliceerd bij PlusPost en daar zijn ook wat reactionaire antwoorden te lezen)

Geen opmerkingen: